Więcej informacji o naszym projekcie oraz kontakt z nami

Nikt tak naprawdę nie wie, jak ten cały koszmar się skończy i kiedy. Projekt, który chcemy zrealizować oparty jest właśnie na chęci długotrwałej pomocy niedostrzegalnym ofiarą wojny, jakimi są zwierzęta, które w tym momencie są bezradne, zdane tylko i wyłącznie na pomoc człowieka. Naszym szczególnym działaniem otoczyliśmy schronisko Fedorivce, które jest największym schroniskiem w Europie. Skala potrzeb jest tu ogromna. Do tego miejsca przynoszone są ranne zwierzęta, które zostają uratowane przez żołnierzy, czy wolontariuszy, którzy wydobyli je spod gruzów. Są też psy z odłamkami od rakiet, z obciętymi kończynami. Miesięcznie przybywa tutaj 60 zwierząt, a tylko w najlepszym przypadku 40 znajduje nowy dom lub miejsce tymczasowe. Nie są to zwierzęta, które od początku mają duże zaufanie, ponieważ przyszły już pewną traumę. Bywają chore, poranione oraz kalekie i właśnie takim chcielibyśmy bardzo pomóc, bo tu nie mają szansy na leczenie i dalszą specjalistyczną opiekę. Nawet to schronisko, które mogłoby się wydawać schronem takim miejscem nie jest. Tam również warunki są nieprzewidywalne. W oddali słychać wystrzeliwane rakiety, czasem nad głowami latają drony. Cały czas mamy do czynienia z wojennym koszmarem, gdzie zwierzęta reagują przerażeniem i strachem na dźwięk huku pocisków. Wolontariusze, którzy pracują na miejscu oddają się w 100% . Często już od zmierzchu przygotowują posiłki na rano dla psów. Zwykle wygląda to tak, że w kuchni polowej położonych jest kilka dużych garów, w którym gotują się wywary mięsne z jakichś resztek. Następnie wszystko jest mielone i mieszane z kaszą, makaronem czy ryżem tak, aby każdy pies odczuwał chociaż troszeczkę sytość, ale również czuł zapach mięsa. Całość jest studzona w pięciu metalowych wannach, by o świcie rozwieść wszystko na taczkach wiadrami do boksów. Aby móc pomóc największemu schronisku uruchomiliśmy akcję zbiórki karmy w Krakowie, podczas której udało się nam zebrać sześć ton jedzenia. Byliśmy ogromnie szczęśliwi, że aż tyle karmy mogliśmy przekazać, ale nasz entuzjazm opadł w momencie, gdy dowiedzieliśmy się, że dziennie psy zjadają tam 1,5 tony karmy. Nasze dary wystarczyły zatem jedynie na kilka dni.

A co z kolejnymi tygodniami, gdy nie będziemy wstanie tu znów przywieść coś dla niech ? To właśnie obrazuje naszą bezsilność przy chęci pomocy. To też pokazuje z czym pracownicy muszą się tu mierzyć codziennie. Wolontariuszami są też tu osoby starsze, które mimo swojego stanu zdrowia poświęcają czas by sprzątać boksy, karmić i wyprowadzić psy. To jest niesamowite jak ci ludzie są solidarni w cierpieniu zwierząt. Nie możemy pozostawać obojętnie na sytuację, jaka tu panuje. Z biegiem czasu chcemy sukcesywnie zamieszczać zdjęcia psiaków, które będzie można adoptować. Będą też pokazywane wzruszające historie zwierząt kalekich, lękliwych, chorych i wymagających, gdzie tylko w Polsce mogą znaleźć warunki do odpowiedniego leczenia i opieki. Dość już tego cierpienia, które tam przeżyły. Nie pozwolimy, aby teraz również w Polsce zaznały krzywdy. Szukamy im jedynie stałego, dobrego domu u osób, który otoczą je troską miłością oraz wspólne pozwolą na przeżycie wspaniałego psiego życia już do końca. Planujemy również uruchomić wirtualną adopcję, gdzie będzie można wybrać swojego psa i stać się jego opiekunem. Przekazywana regularnie darowizna pozwoli na opłacenie podstawowych potrzeb tego psa jak jedzenie czy opiekę weterynaryjną. Tak naprawdę pieniądze są potrzebne również na odpowiednie przygotowanie boksów, które rozlokowane są na olbrzymim obszarze, stworzone prowizorycznie ze zbitych desek. W każdym boksie przebywa kilkanaście psów, które od dwóch lat przebywają tam bez przerwy, nikt po niej nie wraca, wszyscy zapomnieli. Najczęściej dochodzi się alejkami do pierwszych wybiegów, bo każdemu psu chce się dać trochę uwagi. Psy ulokowane najdalej nie mają tego szczęścia, bo niektórzy do nich nie dochodzą. Pamiętajmy, że klatki, w jakich przebywają zwierzęta są też pewnego rodzaju pułapką. Podczas nalotu rakietowego, ograniczają one ucieczkę i skazują psy na pewną śmierć.